Przemoc wobec dziecka to każde działanie lub zaniechanie, które powoduje krzywdę, cierpienie, narusza godność, zdrowie fizyczne lub psychiczne dziecka oraz hamuje jego rozwój. Przemoc może przybierać różne formy:
Rozpoznanie przemocy wobec dziecka może być trudne, ponieważ dzieci często ukrywają swoje cierpienie z powodu wstydu, strachu przed odwetem lub lojalności wobec sprawcy. Istnieją jednak pewne sygnały, które mogą świadczyć o tym, że dziecko doświadcza przemocy:
Zmiany w zachowaniu: Dziecko, które nagle staje się wycofane, lękliwe, nadmiernie agresywne, ma problemy z koncentracją lub zaczyna unikać rówieśników, może doświadczać przemocy. Nagłe pogorszenie wyników w nauce, brak zainteresowania dotychczasowymi pasjami, a także problemy z kontrolą emocji to również potencjalne sygnały alarmowe.
Fizyczne objawy: Siniaki, zadrapania, oparzenia, rany, które dziecko tłumaczy w sposób niewiarygodny, mogą świadczyć o przemocy fizycznej. Częste skargi na ból brzucha, głowy czy inne dolegliwości, bez wyraźnych przyczyn medycznych, mogą wskazywać na stres lub lęk związany z przemocą.
Problemy ze snem: Koszmary, problemy z zasypianiem, nocne moczenie mogą być objawami przeżywania traumatycznych doświadczeń związanych z przemocą.
Zaniedbanie higieny i wyglądu: Dziecko, które jest zaniedbywane, może nosić brudne, nieodpowiednie do pogody ubrania, mieć nieumyte włosy, problemy ze zdrowiem zębów lub skóry. Zaniedbane dziecko może wyglądać na chronicznie zmęczone i niedożywione.
Unikanie pewnych osób lub miejsc: Dziecko, które nagle zaczyna unikać kontaktu z konkretną osobą, nie chce chodzić do szkoły, przedszkola, czy odwiedzać określonych miejsc, może doświadczać tam przemocy.
Zmiany w relacjach społecznych: Izolowanie się od rówieśników, brak zaufania do dorosłych, trudności w nawiązywaniu przyjaźni mogą być oznakami doświadczania przemocy. Dziecko może stać się nadmiernie posłuszne, aby uniknąć konfliktów lub nadmiernie agresywne w próbach obrony.
Jeśli zauważysz którykolwiek z tych sygnałów, nie bagatelizuj swoich obaw. Rozmowa z dzieckiem, pełna troski i zrozumienia, może pomóc odkryć, co naprawdę się dzieje. Nie wahaj się również zasięgnąć pomocy specjalistów, takich jak psychologowie, pedagodzy, czy pracownicy socjalni, którzy mogą wesprzeć dziecko i pomóc w podjęciu odpowiednich działań.